Een vraag die ik steeds vaker binnen krijg is hoe ik mijn tijd onderverdeel tussen de kinderen, werk, studie en waar mogelijk misschien een moment van rust?  En nog belangrijker: hoe vind ik mijn balans hierin?

Helaas is het antwoord hierop niet eenvoudig te beantwoorden met wat oppervlakkige printables of me-time spa pakketjes. Dus wil ik vandaag beginnen met de eerste mentale stap die gemaakt dient te worden, en hoe we vanuit deze basis pas praktische tips kunnen toepassen.

Tussen wal en schip
Als moslim mama’s zitten wij met een groot dilemma: hoe gebruiken wij die kleine 24 uur op een dag om aan al onze plichten te kunnen voldoen? Dit klinkt sarcastisch maar ik ben enorm serieus. Als ik kijk naar de praktiserende islamitische vrouw, zijn wij ambitieuze vrouwen die enorm genieten van het moeder zijn en hier de volle 100% aan willen geven, maar zich ook willen blijven ontwikkelen voor onszelf, en dat exacte grotere doel. 

Want vanuit onze religie dienen wij kennis op te blijven doen om de volgende generatie juist goed op te kunnen voeden, de ummah bij te kunnen staan en ons spaarpotje voor het hiernamaals ook rijkelijk te kunnen vullen. Wij wonen in een maatschappij waarin de rekeningen blijven stromen, de was blijft draaien, de baby maar wakker blijft worden en de oudere kinderen maar blijven zeuren. Hiernaast moeten wij in Nederland 10x zo hard ons best doen om kennis te vergaren omdat hier veel meer fitna is waar wij voor moeten waken.

Tijden zijn veranderd en hoe vaak we ook blijven herhalen ‘It takes a village to raise a child’, zal dit geen verschil maken tenzij we het heft in eigen handen nemen. En dit vergt meer dan het simpelweg vrije tijd creëren of vaker een warm bad nemen. De problemen liggen namelijk veel dieper. Er wordt steeds meer van ons verwacht, terwijl er steeds meer last komt te liggen op zowel onze fysieke als mentale gezondheid. 

Dus ja, ik snap je lieve mama. Waar blijft jouw me-time? Dat ene warme kopje thee waar je al een maand naar verlangd? Dat boek wat al een jaar verlangend naar de staart terwijl je uitgeput met de kinderen in slaap valt. Lieve mama ik weet dat het overweldigend is, en het soms voelt alsof je op alle fronten tekort schiet. Dat wanneer je een middag eindelijk niks hebt je uit onwennigheid de tijd totaal hebt verspild en achteraf spijt hebt. 

Ik ben hier om je te vertellen dat het normaal is en de eerste stap die je kunt maken niks te maken heeft met opvang zoeken voor de kinderen. (Al is dat zo nu en dan echt wel fijn, maar daar komen we later op terug.)

#1 Factoren van buitenaf
Het is makkelijk om de schuld te leggen bij de kinderen, je man of het huishouden. Maar ik denk dat als wij eerlijk naar onszelf durven te kijken (en je man stiekem eens gaat observeren) dat hun echt niet het probleem zijn (al maken ze wel deel uit van de oplossing).

Probeer eens met een andere bril naar onze maatschappij te kijken, en observeer de mensen om je heen: de billboards, reclames, onderlinge gesprekken en bekende opinies. Wat hebben deze met elkaar gemeen en wat voor bericht geven deze af naar ons als moeders? Is hier een rode lijn in te vinden die ons steeds vaker zegt: ”Alleen maar een huisvrouw?” ”Wat kan ik nog meer over mijzelf vertellen zodat ik wel interessant overkom?” ”Hoe presenteer ik mij aantrekkelijk of interessant?” ”Hoe wordt ik geaccepteerd in de huidige maatschappij voor wie IK ben?”

Dit zijn maar enkele voorbeelden, en of je het wilt toegeven of niet hebben deze ook jou tot op zekere hoogte echt wel beïnvloed. Groepsdruk is niet iets wat enkel bij kinderen voorkomt, en kan heel veel schade aanrichten wanneer je het niet wilt erkennen of aanpakt. Vervolgens gaan wij in onze sociale kringen deze vermoeidheid en onzekerheden verbloemen met wat er allemaal wel goed gaat, waardoor dit bij de andere moeder bevestigd waarom ook zij eigenlijk meer zou moeten doen.

Dit balletje wordt vervolgens van vrouw tot vrouw doorgegeven tot we een punt hebben bereikt waarin we allemaal denken dat het gezond is (en zelfs de norm?) om er van top tot teen gelakt uit te zien, het huis aan kant te hebben, heel de dag koekjes te bakken met de kids, kennis op te doen EN een carrière te hebben? Hebben we eigenlijk wel door hoe abnormaal dit in een zin klinkt?

Dus mijn eerste tip: verwijder stoorzenders waar mogelijk. Denk aan shows die je kijkt, gezelschap met bepaalde visies, sociale media kanalen die je volgt en ga zo maar door. JIJ bepaald wie jou mag beïnvloeden, en met welke boodschap. Alleen dan kunnen we met open zicht gaan kijken waar echt jouw prioriteit ligt, en hoe wij deze gaan inplannen. 

 

Hoe herken je welke dit zijn?
Observeer op welke momenten het vooral mis gaat tussen jou en je kinderen, familie of partner. Op basis van welke opinie ging dit mis, en is dit er een die vaker invloed heeft op hoe jij naar je gezinsleden kijkt? Wellicht eerdere kritiek of een bepaalde culturele standaard die bij deze personen of kanalen vaker worden gepromoot? Ontdek waar het vandaan komt, en keer terug naar de sunnah en hadith voor de gepaste oplossing.

Vergeet hierbij niet dat je gezelschap een enorm grote rol speelt in het zelfbeeld wat je hebt. Heb je het idee dat je bij specifieke personen steeds vaker de salaat uitstelt, of je jezelf meer bezig houd met de dunya of uitstraling naar de maatschappij toe? Neem jezelf dan in bescherming en neem op tijd afstand.

Hetzelfde geldt voor gezelschap die je doen laten geloven dat jouw plichten als moeder of vrouw er niet toedoen als je met hun opstap/aan het appen bent. Het is oke om af te kappen omdat je kind huilt, of omdat je partner je nodig heeft. En goed gezelschap begrijpt dat onze ummah staat op een sterke fundering van huis uit. 

Volgende blog gaan we verder met de reeks, laat mij voor nu vooral even weten of jullie meer of minder van dit soort praktische blogs willen!