Waarom gepast leesvoer nodig is voor een zelfverzekerd moslim kind

Ons zoontje is 3 jaar oud, en vind lezen en leren enorm leuk. Hier proberen wij zoveel mogelijk gehoor aan te geven door leerzame boekjes en projecten in huis te halen.

Het drong eigenlijk pas een paar weken geleden tot mij door, hoeveel invloed het soort boeken dat wij uitkiezen nu al op hem hebben. Dit op nog zo’n jonge leeftijd. “Kijk mama, dat is papa!” Wanneer hij voor de zoveelste keer een getinte man op de achtergrond van een illustratie zag, terwijl ‘de papa’ in het boek eigenlijk ergens vooraan stond. Zo viel mij ook op dat Adam net iets te vaak over de mama’s in boeken dingen zij als: “En dat is mama!” “Alleen mama is buiten anders he?”

Het was logisch, maar ergens zat het niet lekker. Dus ging ik opzoek naar beter, en beter is wat ik vond!

Foto uit het boek: “Moessie – Papa is mijn beste vriend”

Invloeden van buitenaf
Dit was eigenlijk hetzelfde verhaal toen hij nog cartoons keek. De hoofdrolspelers leken nooit echt op onze gezinssamenstelling, en er kwamen altijd attributen in voor die averechts waren aan ons geloof en onze levensstijl. Dit lijkt onschuldig, maar kijk maar eens om je heen en bekijk de wereld door de ogen van een peuter: in de kranten en het nieuws wordt het islamitische gebed vaak alleen getoont in combinatie met extremisme of terrorisme, en bedekte vrouwen enkel met onderdrukking, migratie of oorlogsgebieden.

Dit kan voor een Nederlands moslimkind heel verwarrend zijn wanneer zijn moeder er ook ‘zo bijloopt’. Onbewust laat het toch een beeld achter, ik denk dat wij het hier allemaal over eens kunnen zijn. En dit neemt het kind mee in hoe hij zichzelf in de maatschappij gaat zien, hoe zelfverzekerd hij zal worden, maar ook hoe fijn hij zich zal voelen in zijn eigen huid. En dat vind ik best serieus.

Een goede voorbereiding op deze harde wereld is dus van groot belang, en daar horen de juiste boeken en beeldmateriaal bij.

“Black doll , White doll” experiment
Kennen jullie het “Black doll, White doll” experiment? Super interessant en het opent je ogen echt enorm als ouder. In dit experiment worden basischoolkinderen 2 poppen voorgehouden; éen is donker van huidskleur, en de ander is wit.

Vervolgens worden hem of haar vragen gesteld als welke pop liever, stouter en zelfs mooier is. Het brak mijn hart, maar het meerendeel van de kinderen verkoos de “witte pop” boven de “donkere pop” als het ging om positieve uitstraling of karaktereigenschappen. En dit heeft alles te maken met de onbewuste prikkels en ervaringen die ze al op jonge leeftijd meekrijgen:

Wat kan je als ouder doen op zo’n jonge leeftijd?
Er is eigenlijk best veel wat je kunt doen als ouder. Want hoevaak jij ervoor zorgt dat je kind zichzelf en zijn religie als hoofdpersonen of superhelden ziet, de meer hij zich ook zo zal voelen in shaa Allah.

Er zijn natuurlijk altijd onvermijdelijke situaties en prikkels waar je niks aan kunt doen. Maar dit maakt jouw huishouden en communicatiemiddelen met je kind juist nog vele malen belangrijker. Zo zijn wij eens kritisch gaan kijken naar het soort boeken wat wij met hem lezen, en het soort gesprekken dat wij met hem voeren.

Hoevaak komt hij in contact met de moslimgemeenschap, onze religie en onze uiterlijke kenmerken? En in welke context? Hoe kan je de nadruk op positiviteit leggen, en hiermee negatieve sluimer gevoelens voorkomen?

Halen wij boeken in huis die aansporten tot uitleg tot ons geloof, of zijn het boeken die ons geloof er juist vreemd doen laten uitzien? Lijken de personages uit het boek op de papa’s of mama’s, of juist helemaal niet? Dit zijn allemaal dingen die ik hierin betrek.

Moessie – Papa is mijn beste vriend
Het was voor ons een ware verassing toen wij op het boek “Papa is mijn beste vriend” stuitten. Wij hadden natuurlijk wel al wat islamitische boekjes, maar wat je vaak ziet is dat deze toch wat gecompliceerd zijn voor de leeftijd waar Adam zich nog in bevind.

Zo heeft dit boek een leeftijdscategorie van 3 tot 8 jaar, al hadden wij er stukken vroeger al mee kunnen beginnen!

Het boek was luchtig, maar toch interessant en lang genoeg om leuk te blijven. Het was ook echt super herkenbaar voor Adam, en dat was geweldig! “Jaaa samen Allahu akbar doen he?” Schreeuwde Adam enthousiast uit, terwijl wij de ene na de andere bladzijde opensloegen.

Samen koran lezen en bidden, maar ook zwemmen en voetballen. Het was de samenstelling van prachtige illustraties en alledaagse bezigheden die het boek voor mij helemaal afmaakte, en Adam intrigeerde. En dat is wat je nodig hebt op deze leeftijd, geen langdradige verhalen of instucties; maar leuke herkenbare situaties in een islamitische setting.

Voor ons een echte aanwinst in de boekenkast, en ik zal hun volgende boeken met smart afwachten!