10 Genante situaties die alleen bekeerlingen begrijpen

As promised, here we go!

1. Een sollicitatie gesprek
   Tja, onder je prachtig geschreven brief stond natuurlijk Anouk le Bruin. Wisten hun veel dat een Annemarie of Lotte tegenwoordig ook een hoofddoek kan dragen?
   Na enkele excuses verder waarom je de juiste kandidaat toch niet bent, wordt er
   (als je geluk hebt) uiteindelijk toch eerlijk verteld dat ze liever een “Nederlandse uitraling” zoeken.
   Nog niet eens te spreken over die eerste genante stilte wanneer je kennis maakt, waarin ze blijven vragen of ze wel echt de juiste persoon voor zich hebben.
   
   ..
2. Complimenten op je Nederlandse taal
   Dit is iets wat voor allochtonen al erg zat is, laat staan voor bekeerlingen zelf. Ontkenning van je afkomst komt er dan als bonus bij…
   Mevrouw: “Jaja, “je bent Nederlands”, je woont hier dus mag jezelf zo noemen.
   ”“Nee mevrouw u begrijp mij verkeerd, ik ben echt Nederlands, al generaties lang.”
   Mevrouw: “Jaja, ook jouw opa en oma mogen zichzelf “Nederlanders” noemen.”
   *Okay, what just happend?*
   
   ..
3. Je hond uitlaten
   Tot op de dag van vandaag snap ik niet wat hier de facinatie van is.
   Dat moslims geen honden thuis mogen houdt niet in dat wij niet van ze houden of kunnen uitlaten….
   Believe it or not, ik ben echt een keer staande gehouden omdat een meneer “toch even wilde checken” of de hond wel van mij was.
   Like for real?
   
   ..
   “Oerhollands” uit eten
   Je kan hierover discusseren wat je wilt, maar sommige restaurants, in sommige buurten, daar is gewoon geen moslim te bekennen.
   Ik overdrijf niet, er was een kindje die serieus vroeg of ik de schoonmaakster was. Which was, well, kind of awkward.
   
   ..
4. Nieuw zijn op de werkvloer/in de klas
   Misschien was dit alleen bij mij in de achterhoek, i really don’t know.
   Maar ik had nooit gedacht dat een bekeerde moslim zo confronterend kon zijn voor mensen.
   De gezichten die dan ook getrokken werden toen ik mijzelf voorstelde als Anouk, die vergeet ik nooit meer.
   Dit totdat de leraar besluit iet wat ongemakkelijk klassikaal te vragen: “Dus, Anouk, wat heeft jouw eigenlijk tot deze, ehm, creatieve levenswijze gebracht?”
   Het duurde weken tot iemand maar een vraag heeft durven stellen, laatstaan zich naar mij openstellen als een volwaardig klasgenoot. Toen ze mij vervolgens echt leerde kennen werd er eerlijk toegegeven dat de eerste indruk was dat ik mentaal vast problemen had, of dat ze bang voor mij waren.
   Je moet van de achterhoek houden right…
   
   ..
5. “Ben jij echt moslim ?”
   Mede moslims die via via horen dat je moslim bent geworden, maar het toch dubbel moeten bevestigen.
   Like: I’m walking in a hijab and just greeted you with the salaam, what am I else? A Buddhist?
   Toen ik het een keer voor de grap terug vroeg aan een Turks meisje zonder hoofddoek, toen kon zij de grap er niet van inzien.
   “Hallo je ziet toch dat ik Turks ben dus moslim?”
   
   ..
6. Aangezien worden als buitenlander
   Op straat, op werk en zelfs op school. Niks is meer genant dan oudere die een heel verhaal in het Turks/Marokkaans tegen je beginnen, waarop je vervolgens moet aangeven gewoon Nederlands te zijn.
   Of ze blijken geen Nederlands te spreken en blijven in volle moed verder praten.
   Of er volgt en nog veel langer verhaal over hoe trots ze op jou zijn en wat voor leuke neef ze nog voor je hebben…
   I don’t need a boyfriend, nor a husband i just want to do my groceries…
   
   ..
7. “Zelfs zij bedekt zich.”
   Ik denk dat dit nog de meest genante van allemaal is. Dat wanneer je afspreekt met een moslim vriendin zonder hijaab, je die never ending dicussie met hun ouders moet bijwonen.
   “Zij is oer Hollands en zelfs zij draagt een hoofddoek, en jij nogsteeds niet??”“Jij zet mij voor schut bij de moskee Fatima, en dan nog doodleuk naast haar en haar abaya lopen ook?”“Wat vind jij daar nu van Anouk?”
   “Uhh”
   Langzaam verdwijnen en door de grond zakken, dat is alles wat je dan wilt doen.
   

Welke toevoegingen hebben jullie nog?