De meer kennis je in de islam opdoet, de meer er ook langzaam duidelijk zal gaan worden. Zo ging het ook bij mij. Ik las veel boeken en volgde veel lessen. Dat ging enkel niet zonder confrontaties. Ik leerde al snel dat veel in de moslim gemeenschap in Nederland soms niet veel met islam te maken had, maar meer met de culturen die er omheen lagen. Maar ja, hoe ga je daarmee om als Nederlandse moslima die mensen niet aan het verkeerde been wil stoten? Maar er ondertussen toch erg mijn geduld mee aan het verliezen ben, aangezien ik elke dag de niet moslims kon gaan uitleggen waarom dit niet bij de islam hoort en ik daarop niet wens beoordeeld te worden! Dat was een vreselijk lastig experiment waar ik al snel de ontwoorden op zou gaan krijgen.

In deze tijd was ik eindelijk van het roken en drinken af, mijn kleding werd al voorbereidend op de Hijaab meer bedekt en ook mijn taalgebruik en lichaamstaal was al stapsgewijs in transformatie. Ik voelde mij goed in die tijd, ik was echt goed aan mijzelf als individu aan het werken. Het was niet zozeer als hoe mensen zeggen dat ik een boek nodig had om mij te vertellen een goed mens te zijn. Het was eerder dit prachtige boek die mij dat heeft doen beseffen. Ik voelde mij waardevoller als mens en wilde ook echt een deel uitmaken van verander in deze maatschappij. Waarom wordt ons toch in de media en tijdschriften zoveel indirect geleerd over het feit dat het ´cool´ is afval neer te gooien, of onbeleefd te zijn? Waarom is met kanker schelden zo makkelijk geworden en waarom hoor je er niet meer bij als je niet ´de juiste mode´ draagt? Ik wilde veranderen als persoon zijnde. Ik wilde zelf wel eens uitmaken wat het betekende om erbij te horen. Ik wilde van mijzelf kunnen zeggen dat ik een goed persoon was en ook goed was voor de dieren en prachtige aarde om ons heen, of ben je dan ineens een hippie in deze tijd? Omdat je ook daadwerkelijk aan de volgende generaties, en gevoelens van andere wilt denken?

Naarmate ik mij begon aan te passen liep ik enkel tegen een groot probleem aan. Wanneer ik naar de moslims om mij heen keek, zag ik precies het tegenovergestelde! De meeste jongens die bekend stonden om het pijn doen van de meisjes, begonnen toch net iets te vaak met een islamitische naam. Een naam als MUHAMMAD.. Een naam die onze bloedeigen profeet droeg.. En als ik keek in mijn omgeving naar de dames die eigenlijk de minste zelfwaarde hadden, dan hoorde ik namen als Fatima.. SubhanAllah nogmaals een van de bekende voorbeeld functies van de tijd van onze profeet. En ik begreep er niks van. Het leek wel alsof juist omdat zij beter wisten zij eraan wilde ontsnappen? Laten zien aan de niet moslims dat zij ook westers konden zijn en erbij konden horen. Ik zag geen trots op hun achtergrond en geen trots op hun islamitische opvoeding. Jaaa je hoort wel hele dagen hoe trots ze zijn om Turk of Marokkaan te zijn, maar wanneer ze buiten met hun moeder met hoofddoek lopen duiken ze liever weg achter de bosjes. Of wanneer ze het weekend in de moskee hebben doorgebracht liegen ze er liever op school over dat ze ook op een feest waren. Veel dames die zijn wel trots op hun zogenaamde islamitische hoofddoek, maar als je iets naar onder kijkt zie ik een strak topje waar hun bh doorheen te zien is. En elke curve die het lichaam maar heeft wordt in de beste details benadrukt. Ik snapte het gewoon niet. Er heerste een schaamte met een beetje camouflage van trots. Gelukkig was overigens niet iedereen zo, maar helaas was een groot deel al slaaf geworden van de maatschappij waar ik maar zo graag aan wenste te ontsnappen.

Gelukkig ontmoeten ik ook zat praktiserende moslim jongeren. Ik luisterde naar hun verhalen en voelde mij erg geinspireerd. Hoe zwaar sommige onder hen het hadden was haast niet de realiseren. Vaak uitgemaakt als extremist, ´kut buitenlander´ en ook vooral benamingen van terroristische groepen werden niet buitengesloten. Maar ondanks dat waren deze jongeren super gelukkig, en ik kon mij daar helemaal in vinden. Ik voelde een band waarbij onze wegen veel op elkaar leken. We wisten hoe het voelde opzij gezet te worden door de maatschappij, maar toch ondertussen zoveel innerlijke rust en geluk ervoor in de plaats te krijgen. Het was ook toen pas dat ik echt besefte hoe de ontwikkeling islamitisch in elkaar zit bij vele.

Een van mijn Turkse beste vriendinnen legde het als volgende uit, en dat is tot op de dag van vandaag ook nog steeds mijn beste conclusie. ´Elk persoon wordt allereerst geboren. Zowel moslim, zowel niet moslim. Het is maar net hoe de omgeving het kind vormt en waar het in gaat geloven. En ik denk dat elk persoon of je nu als een moslim geboren bent ja of nee, een moment van bekering meemaakt. Een moment dat je echt beseft wat het geloof inhoud en het moment dat je je er echt volledig aan overgeeft. Bij mij was dat een paar jaar geleden. Ik kende mijn geloof wel, en ja ik deed mijn gebed wel. Maar de echte focus en praktiseren waar ik nu niet zonder kan, die kwam later pas. ´

Zo zie ik nu ook nog steeds de gehele maatschappij, zowel de moslims en de niet moslims. De een is wetend en de ander onwetend. Als jij een geboren moslim tegenkomt die totaal tegenstrijdig aan de islam leeft. Wordt dan niet boos, minacht deze persoon dan niet en houd alsjeblieft je beledigingen voor je. Misschien is deze persoon gewoon in zoverre niet goed genoeg onderwezen door zijn familie of omgeving dat deze persoon gewoon echt niet beter weet. Dat geldt trouwens ook voor de niet moslims. Beledigen ze je geloof? Accepteer het als onwetendheid en onderwijs deze mensen, net zoals dat je een broeder of zuster zou willen onderwijzen. Wij zijn allemaal mensen, en niet iedereen kan nu eenmaal kennis over alles hebben. Misschien heb jij geluk dat jij de juiste handvaten hebt meegekregen toen je klein was, maar dat wilt niet zeggen dat een Murat of Kees van tegenover dat ook heeft gehad.

Nu, vandaag de dag weet ik gelukkig ook beter. Ik ben geen haar beter omdat ik misschien meer kennis over iets heb dan een ander. Het is wat je met de kennis doet wat je een goed of slecht persoon maakt. Gebruik je kennis ten goede en onderwijs je omgeving. Want pas dan, maak jij echt een verschil.